1. Στο ενημερωτικό σημείωμα που συνοδεύει το σ/ν αναφέρεται ότι στο άρθρο 35 γίνεται μια περιληπτική αναφορά στη στρατηγική ανάπτυξης του εθνικού λιμενικού συστήματος. 2. ΣΧΟΛΙΟ: Στο συγκεκριμένο άρθρο απλά γίνεται αναφορά στην ευθύνη του ΥΕΝ για σχεδιασμό και χάραξη εθνικής λιμενικής πολιτικής και ότι η στρατηγική είναι πενταετής και επικαιροποιείται… Κατά συνέπεια ουδεμία αναφορά έστω και περιληπτική γίνεται για τη στρατηγική των λιμένων…. Έστω τι εννοούμε όταν λέμε στρατηγική λιμένων, έτσι ώστε να χαραχθεί και να σχεδιασθεί η λιμενική πολιτική!!! 3. «Mε το άρθρο 36 θεσμοθετείται το νομικό πλαίσιο για τη δημιουργία τεσσάρων Δικτύων Λιμένων και ενός συνολικού συστήματος διοίκησης και διαχείρισης των εμπορικών λιμένων της χώρας….», διαβάζουμε στο ενημερωτικό σημείωμα του ΥΕΝ για το σ/ν. Το πρώτο ουσιώδες ερώτημα εδώ είναι με ποια κριτήρια δημιουργήθηκαν τα συγκεκριμένα δίκτυα… Από μια πρώτη ματιά φαίνεται ότι βασικό κριτήριο αποτέλεσε η χωροταξική και γεωγραφική εγγύτητα. Ωστόσο μόνο αυτό το κριτήριο δεν αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη ή στην καλύτερη περίπτωση δεν αρκεί για την αποτελεσματικότητα λειτουργίας μιας τέτοιας δομής. Σύμφωνα με την οικονομική και διοικητική επιστήμη ένα δίκτυο μπορεί να « ειδωθεί» αφενός μεν σαν σύνολο δεσμών που δημιουργούν αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δρώντων και αφετέρου σαν ένα σύνολο δρώντων που υιοθετούν μια παρόμοια συμπεριφορά προς επίτευξη διαφορετικών οικονομικών σκοπών… Από τον προηγηθέντα προσδιορισμό του δικτύου αναφύονται ορισμένα ερωτήματα σχετικά με το εν λόγω θέμα, δηλαδή των δικτύων λιμένων. (ειρήσθω εν παρόδω, τα παρακάτω ερωτήματα συμπλέκονται ουσιαστικά με το ζήτημα κατά πόσο οι επιδιώξεις της διοίκησης του ΥΕΝ, που αναφέρονται ως επιχειρηματολογία στο ενημερωτικό σημείωμα στη σελίδα 10, θα ευοδωθούν) ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: α) Από τη στιγμή που σ’ ένα δίκτυο λιμένων οι δρώντες θα υιοθετήσουν μια παρόμοια συμπεριφορά για την επίτευξη διαφορετικών οικονομικών σκοπών –στόχων, πως οι συντάκτες του σ/ν πιστεύουν ότι το ενιαίο management του δικτύου θα αναδείξει τα πλεονεκτήματα των συνεργειών και θα επιτύχει την κατανομή των λειτουργιών; Και φυσικά εδώ δεν εννοούμε έκδοση διοικητικών πράξεων που θα καθορίζουν συνέργειες και κατανομή λειτουργιών… Δηλαδή στο Αττικό Λιμενικό δίκτυο αποτελούμενο από Πειραιά-Λαύριο και Ελευσίνα, θα λάβουν χώρα συμπληρωματικές μεταξύ των λιμένων υπηρεσίες παροχής λιμενικών υπηρεσιών; Και ποιες υπηρεσίες θα είναι αυτές; Πως θα γίνει η κατανομή των λειτουργιών; Δηλαδή για παράδειγμα, μέρος ή το σύνολο της επιβατικής κίνησης του λιμένος του Πειραιά θα διοχετευθεί στο Λαύριο; Και αν ναι υπάρχουν οι υποδομές στον λιμένα του Λαυρίου για το συγκεκριμένο εγχείρημα; Οι προσβάσεις στο Λαύριο ευνοούν μια τέτοια κίνηση; Ο χρόνος και το κόστος πρόσβασης στην εν λόγω λιμενική εγκατάσταση έχει ληφθεί υπόψη; Ποια είναι η θέση των ακτοπλοϊκών επιχειρήσεων επ’ αυτού; β) θα περιμέναμε να διαφωτισθούμε περισσότερο σχετικά με την επίτευξη βελτιώσεων των οικονομικών αποτελεσμάτων. Ειδικότερα ο νομοθέτης εννοεί ότι μ’ αυτό το εγχείρημα θα επιτευχθούν οικονομίες κλίμακας. Ωστόσο εδώ το ερώτημα που ανακύπτει ευλόγως είναι εάν για τους λιμένες ενός δικτύου έχουν εκτιμηθεί οι συναρτήσεις λιμενικού κόστους έτσι ώστε στη συνέχεια να υπάρχει εικόνα για το αν μπορούν να πετύχουν οικονομίες κλίμακας. Γιατί αυτό; Διότι απλούστατα εάν οι κόμβοι του συγκεκριμένου δικτύου δεν παράγουν λιμενικές υπηρεσίες με οικονομίες κλίμακας (οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα χαμηλότερο μέσο κόστος και κατά συνέπεια χαμηλότερα φθηνότερα τιμολόγια), τότε το payoff του δικτύου λιμένων δεν θα έχει χαρακτηριστικά εξωτερικών οικονομιών –positive externalities, με αποτέλεσμα οι βελτιώσεις των οικονομικών αποτελεσμάτων του δικτύου να μην επιτυγχάνονται. γ) Από τη στιγμή που προωθείται η συμμετοχή των ιδιωτών στις λιμενικές λειτουργίες, το ερώτημα που ανακύπτει είναι γιατί προκαταλαμβάνονται οι ιδιώτες επενδυτές με ένα τέτοιο οργανωτικό σχήμα-το δίκτυο--; δ) Ας υποθέσουμε ότι η συγκρότηση του δικτύου λιμένων, έγινε σύμφωνα με ορθολογικά κριτήρια. Ωστόσο ένα ουσιώδες ερώτημα είναι εάν στο πλάισιο της στρατηγικής για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των λιμένων –κόμβων του δικτύου έχει εκπονηθεί μελέτη ανάλυσης απόκλισης-συμμετοχής ( shift –share analysis). Προφανώς όχι… ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ΠΡΟΗΓΕΙΘΕΙΣΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΚΑΤΑΤΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΚΤΥΩΝ ΛΙΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ Σ/Ν ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΥΠΟΨΗ ΣΗΜΝΤΙΚΕΣ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ ΤΟΣΟ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ MANAGERIAL ECONOMICS ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΝΟΝΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΩΝ.

               

 TO NEO ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ  ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΓΙΑ  ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΩΝ  Ή ΑΛΛΙΩΣ   "ΩΔΥΝΕΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΕΤΕΚΕΝ ΜΥΝ"

    1. Στο ενημερωτικό σημείωμα που συνοδεύει το σ/ν αναφέρεται ότι στο άρθρο 35 γίνεται μια περιληπτική αναφορά στη στρατηγική ανάπτυξης του εθνικού λιμενικού συστήματος.

   2.    ΣΧΟΛΙΟ: Στο συγκεκριμένο άρθρο  απλά γίνεται αναφορά στην ευθύνη του ΥΕΝ για σχεδιασμό και χάραξη εθνικής λιμενικής πολιτικής και ότι η στρατηγική είναι πενταετής και επικαιροποιείται…

Κατά συνέπεια ουδεμία αναφορά έστω και περιληπτική γίνεται για τη στρατηγική των λιμένων…. Έστω τι εννοούμε όταν λέμε στρατηγική λιμένων, έτσι ώστε να χαραχθεί και να σχεδιασθεί η λιμενική πολιτική!!!

   3.  «Mε το άρθρο  36  θεσμοθετείται το νομικό πλαίσιο για τη δημιουργία τεσσάρων Δικτύων Λιμένων και ενός συνολικού συστήματος διοίκησης και διαχείρισης των εμπορικών λιμένων της χώρας….», διαβάζουμε στο ενημερωτικό σημείωμα του ΥΕΝ για το σ/ν.   Το πρώτο ουσιώδες ερώτημα εδώ είναι με ποια κριτήρια δημιουργήθηκαν τα συγκεκριμένα δίκτυα…

Από μια πρώτη ματιά φαίνεται ότι βασικό κριτήριο αποτέλεσε η χωροταξική και γεωγραφική εγγύτητα. Ωστόσο μόνο αυτό το κριτήριο δεν αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη ή στην καλύτερη περίπτωση δεν αρκεί για την αποτελεσματικότητα λειτουργίας μιας τέτοιας  δομής. Σύμφωνα με την οικονομική και διοικητική επιστήμη  ένα  δίκτυο μπορεί να « ειδωθεί» αφενός μεν σαν σύνολο δεσμών που δημιουργούν αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δρώντων και αφετέρου σαν ένα σύνολο δρώντων που υιοθετούν μια παρόμοια συμπεριφορά προς επίτευξη διαφορετικών οικονομικών σκοπών…[i]

      Από τον προηγηθέντα  προσδιορισμό του δικτύου αναφύονται ορισμένα ερωτήματα σχετικά με το εν λόγω θέμα, δηλαδή των δικτύων λιμένων. (ειρήσθω εν παρόδω, τα παρακάτω ερωτήματα συμπλέκονται ουσιαστικά με το ζήτημα κατά πόσο οι επιδιώξεις της διοίκησης του ΥΕΝ, που αναφέρονται ως επιχειρηματολογία στο ενημερωτικό σημείωμα στη σελίδα 10,  θα ευοδωθούν)

       ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ: α) Από τη στιγμή που σ’ ένα δίκτυο λιμένων οι δρώντες θα υιοθετήσουν μια παρόμοια συμπεριφορά για την επίτευξη διαφορετικών οικονομικών σκοπών –στόχων, πως οι συντάκτες του σ/ν πιστεύουν ότι το ενιαίο management του δικτύου θα αναδείξει τα πλεονεκτήματα των συνεργειών και θα επιτύχει την κατανομή των λειτουργιών; Και φυσικά εδώ δεν εννοούμε έκδοση διοικητικών πράξεων που θα καθορίζουν συνέργειες και κατανομή λειτουργιών… Δηλαδή  στο Αττικό Λιμενικό δίκτυο αποτελούμενο από Πειραιά-Λαύριο και Ελευσίνα, θα λάβουν χώρα συμπληρωματικές μεταξύ των λιμένων υπηρεσίες παροχής λιμενικών υπηρεσιών; Και ποιες υπηρεσίες θα είναι αυτές; Πως θα γίνει η κατανομή των λειτουργιών; Δηλαδή για παράδειγμα, μέρος ή το σύνολο της επιβατικής κίνησης του λιμένος του Πειραιά θα διοχετευθεί στο Λαύριο; Και αν ναι υπάρχουν οι υποδομές στον λιμένα του Λαυρίου για το συγκεκριμένο εγχείρημα; Οι προσβάσεις στο Λαύριο ευνοούν μια τέτοια κίνηση; Ο  χρόνος και το κόστος πρόσβασης στην εν λόγω λιμενική εγκατάσταση έχει ληφθεί υπόψη; Ποια είναι η θέση των ακτοπλοϊκών επιχειρήσεων επ’ αυτού;

       β) θα περιμέναμε να διαφωτισθούμε περισσότερο σχετικά  με την επίτευξη βελτιώσεων των οικονομικών αποτελεσμάτων. Ειδικότερα ο νομοθέτης εννοεί ότι μ’ αυτό το εγχείρημα θα επιτευχθούν  οικονομίες κλίμακας. Ωστόσο εδώ το ερώτημα που ανακύπτει ευλόγως είναι εάν για τους λιμένες ενός δικτύου έχουν εκτιμηθεί οι συναρτήσεις λιμενικού κόστους έτσι ώστε στη συνέχεια να υπάρχει εικόνα για το αν μπορούν να πετύχουν οικονομίες κλίμακας. Γιατί αυτό; Διότι απλούστατα εάν οι κόμβοι του συγκεκριμένου δικτύου δεν παράγουν  λιμενικές υπηρεσίες  με οικονομίες κλίμακας (οι οποίες έχουν σαν αποτέλεσμα χαμηλότερο μέσο κόστος και κατά συνέπεια χαμηλότερα φθηνότερα τιμολόγια), τότε  το payoff του δικτύου λιμένων δεν θα έχει χαρακτηριστικά εξωτερικών οικονομιών –positive externalities, με αποτέλεσμα οι βελτιώσεις των οικονομικών αποτελεσμάτων του δικτύου να μην επιτυγχάνονται.

       γ)  Από τη στιγμή που προωθείται η συμμετοχή των ιδιωτών στις λιμενικές λειτουργίες, το ερώτημα που ανακύπτει είναι γιατί προκαταλαμβάνονται οι ιδιώτες επενδυτές με ένα τέτοιο οργανωτικό σχήμα-το δίκτυο--;

       δ) Ας υποθέσουμε ότι η συγκρότηση του δικτύου λιμένων, έγινε σύμφωνα με ορθολογικά κριτήρια. Ωστόσο ένα ουσιώδες ερώτημα είναι εάν στο πλάισιο της στρατηγικής για την βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των λιμένων –κόμβων του δικτύου έχει εκπονηθεί μελέτη ανάλυσης απόκλισης-συμμετοχής  ( shift –share analysis). Προφανώς όχι…

    ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:  Η ΠΡΟΗΓΕΙΘΕΙΣΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΗ ΚΑΤΑΤΕΙΝΕΙ ΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΟΤΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΔΙΚΤΥΩΝ ΛΙΜΕΝΩΝ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑΛΑΒΕΙ ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ Σ/Ν ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΥΠΟΨΗ ΣΗΜΝΤΙΚΕΣ ΣΥΝΙΣΤΩΣΕΣ  ΤΟΣΟ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΤΟΥ MANAGERIAL ECONOMICS ΟΣΟ ΚΑΙ ΣΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΝΟΝΩΝ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΛΙΜΕΝΩΝ.

---

[i] Cohendet, P., LLerena  P., Stahn H., Umbhauer G., (eds), The Economics  of Networks, Springer, Verlang Berlin-Heidelberg 1998.

H ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

Η επιδείνωση της ήδη άθλιας κατάστασης που επικρατεί  στην χώρα οφείλεται κυρίως στην ανικανότητα και την αβελτηρία του ελληνικού πολιτικού συστήματος –διάβαζε των ψηφισμένων, δηλαδή επιλεγμένων,  από τον ελληνικό λαό εκπροσώπων του στην Βουλή των Ελλήνων- και κυρίως των κατά παράδοση κομμάτων εξουσίας (χωρίς φυσικά να σημαίνει ότι και τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν έχουν το δικό τους μερτικό στο χάλι που μας δέρνει). 

Οι άνθρωποι αυτοί είτε διοικούν, είτε είναι υπηρέτες –με την καλή έννοια- των διοικούντων, σε ανώτερες κυβερνητικές θέσεις και εξουσίες,  απεδείχθησαν εκπληκτικά αναποτελεσματικοί, και ιδιοτελείς.

Όλοι αυτοί  που κλήθηκαν να διοικήσουν τη χώρα χαρακτηρίστηκαν από πρωτοφανή αναξιοπιστία, υστεροβουλία, εκπληκτική υποκρισία, και διακριτή άνεση στο να ψεύδονται κατ εξακολούθηση και κατά συρροή.

Η όλη εικόνα θυμίζει την εκκλησιαστική ρήση «απώλεσαν την έξωθεν καλήν μαρτυρίαν». ‘Όντως, τα διάφορα που συμβαίνουν και ιδίως αυτά που γίνονται εντός της Βουλής των Ελλήνων είναι εκείνα που προκαλούν την μεγάλη δυσθυμία και οργή των απλών –και πλανημένων-  ψηφοφόρων τους οποίους καταδικάζουν σε ένα περιβάλλον εργασιακού μεσαίωνα και δημιουργούν μια δουλοκτητική κοινωνία.

Εκβιάζοντες και εκβιαζόμενοι επιδίδονται σε ένα συλλογικό χορό με κοινό  χαρακτηριστικό το ατομικό συμφέρον που με απλά λόγια είναι: «δεν με υποστηρίζεις; Χάνεις την έδρα σου και δεν πρόκειται να ξαναβγείς!» (που σημαίνει: παύει η βουλευτική ασυλία, το δωρεάν αυτοκίνητο, το δωρεάν κινητό, οι σάουνες και τα γυμναστήρια, οι διάφορες επιχορηγήσεις, και οι ευκαιρίες, οι παραγραφές, κλπ. κλπ).

Είδαμε αυτή την άμεση απειλή –ωμό και χυδαίο εκβιασμό που θα συνεχιστεί επειδή «πιάνει»- να εκτοξεύεται απροσχημάτιστα και να γίνεται αποδεκτή μάλλον ευχάριστα και, τάχα, ότι είναι για τη σωτηρία της πατρίδας!  Δεν βρέθηκε ούτε ένας «άντρας» -έστω και με μορφή γυναίκας-  να τον «στείλει κανονικά» τον ιδιόρρυθμο αδίστακτο αλαζόνα και να την ρίξει την κυβέρνηση –τη δική τους κυβέρνηση- που μέχρι χτες  έκριναν και ελεεινολογούσαν  για χίλια μύρια κακά –εκ του ασφαλούς όμως! Κατά τα άλλα τους ενοχλεί που τους γιαουρτώνουν – ας είναι ευτυχείς που μόνο τους γιαουρτώνουν!

Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα μας - Η απώλεια της «έξωθεν» (και της «έσωθεν») καλής μαρτυρίας για το Ελληνικό πολιτικό σύστημα.  Η αταίριαστη παρέα που μας διοικεί για δύο περίπου χρόνια, ενήργησε για μακρύ χρονικό διάστημα, με συλλογιστική «καραγκιόζη». Δηλαδή, «εμείς είμαστε οι έξυπνοι, όλοι οι άλλοι είναι κουτοί, τους ξεγελάμε, τους παραμυθιάζουμε και ο καιρός περνά (τι ωραία, τι καλά!)». Και ενώ οι επιχώριοι φωστήρες πίστευαν ότι οι Φράγκοι ξεγελάστηκαν και το είχαν ρίξει στα χαχανητά, στις μπουρδολογίες, και στο με λίκνισμα περπάτημα, οι Φράγκοι στην αρχή μας κοιτούσαν με οίκτο για τα γραφικά καμώματά μας, πίστευαν ότι θα συνέλθουμε κάποια στιγμή, και κατόπιν άρχισαν να εκνευρίζονται διότι «εγώ σου τα δίνω κι εσύ ενώ δεν κάνεις αυτά που υποσχέθηκες με κογιονάρεις κιόλας!» 

Μετά ήρθε η ώρα της κρίσεως και της εκδίκησης (πάντα με την καλή έννοια, δηλαδή την απόδοση του δικαίου κατόπιν αξιολόγησης) και… «θέλετε δεν θέλετε, εμείς θα σας κάνουμε ανθρώπους».  Και όπως ένας δάσκαλος συνετίζει έναν άτακτο και ατίθασο μαθητή –πριν τον πετάξει έξω από την τάξη- έτσι λοιπόν ήρθε και το «φάρμακο»: «εσείς λέτε και δεν κάνετε, εσείς μας κοροϊδεύετε, εσείς μας …Λοιπόν, λεφτά δεν έχει…»

Όλα αυτά δεν θα είχαν συμβεί αν ήμασταν προβλέψιμοι και συνεπείς, εάν ήμασταν τίμιοι και δεν λέγαμε ψέματα.

Όμως δεν μας πιστεύει πια κανείς. Είμαστε δείγμα και παράδειγμα προς αποφυγή. Οι πράξεις –τα ό,σα έκαναν που δεν έπρεπε να κάνουν και τα ό,σα δεν έκαναν που έπρεπε να κάνουν- των πολιτικών της χώρας χαρακτήρισαν και σφράγισαν έναν λαό.  Για χρόνια πολλά στο μέλλον θα αναφέρονται στον Ελληνικό λαό και στη χώρα με άσχημο τρόπο – όχι όμως στους πολιτικούς!  Αυτούς και τις κακουργίες τους, δυστυχώς, θα τους ξεχάσουν οι πάντες.

Κατά πως λένε έρχονται χειρότερα δεινά! Το πολιτικό σύστημα με τους λειτουργούς του και τους θεράποντες τους δεν πρόκειται να υποφέρει. Ο λαός θα υποφέρει!  Ας ελπίσουμε ότι με τα ζόρια που θα τραβήξει –ο λαός- θα βάλει και μυαλό.  Ας ελπίσουμε ότι θα κλείσει τα αφτιά του στις σειρήνες του συστήματος και ότι θα πράξει ανάλογα με αυτά που του έκαναν και τι δεν έκαναν απ αυτά που είχαν υποσχεθεί.  Αν τα σκεφτεί αυτά τότε έχει λόγο, διαφορετικά ας είναι –ο λαός- άξιος της μοίρας του, είτε εκχωρώντας εθνικά εδάφη σαν «αμανάτι», είτε καλλιεργώντας τις πελατειακές σχέσεις με τους άθλιους και εκάστοτε προαγωγούς για κάποιο ασήμαντο αντάλλαγμα και αντίδωρο. 

Το τι αξίζουν οι πολιτικοί μας φαίνεται ξεκάθαρα από το πόσο ελεύθερα μπορούν να κυκλοφορήσουν στο δρόμο. Κάποτε το σύστημα της βασιλείας στη χώρα μας είχε στον θυρεό του το «ισχύς μου η αγάπη του λαού». Μπορούν σήμερα οι πολιτικοί μας να πούνε κάτι τέτοιο;

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;...

Tα επώδυνα μέτρα πέρασαν εν χορδαίς και οργάνοις. Τώρα περιμένουμε το φορολογικό νομοσχέδιο να  γίνει νόμος..... Δηλαδή πως οι φωστήρες του γκοβέρνου θα μας τα πάρουν ακόμη μια φορά, μετά το χαράτσι της ΔΕΗ, μετά το χαράτσι που το ονόμασαν ειδική εισφορά αλληλεγγύης και άλλα πολλά που κατά τους οικονομολογούντες  του αβροδίαιτου πολιτικού σχηματισμού που μας "κυβερνά' θα μας σώσουν και θα μας δώσουν προοπτική.  Και τα αστεία σε βάρος του ελληνικού λαού συνεχίζονται.... Τα πολιτικά σκύβαλα που νομίζουν ότι κυβερνούν, ενώ στην πραγματικότητα ακολουθούν σαν καλοί μαθητές τα κελεύσματα του Δ΄οικονομικού Ράιχ,  πελαγοδρομούν επικίνδυνα και καμώνονται ότι πατάσσουν τη φοροδιαφυγή... Έτσι ενώ οι ληξιπρόθεσμες υποχρεώσεις προς την εφορία αυξάνονται συνέχεια, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το φορολογικό πογκρόμ θα ρίξει έξω τον εθνικό προϋπολογισμό...

Για ανάπτυξη ούτε λόγος, στην ουσία εννοώ, γιατί οι βερμπαλισμοί επί του συγκεκριμένου θέματος περισσεύουν... Οι κυβερνητικοί  καπετάνιοι του γλυκού νερού που αρέσκονται καθημερινά σε ασκήσεις προσομοίωσης, υποβάλλουν  τον λαό  σε συνεχή σοκ, αποδομούν τον κοινωνικό ιστό, δημιουργούν συνθήκες κοινωνικού αυτοματισμού, απαξιώνουν ιδιωτικές περιουσίες, ετοιμάζουν το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, περιφρονούν τη δικαιοσύνη που θέλει να προστατέψει το λαό - με εξαίρεση την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας περί της νομιμότητας του μνημονίου-, καταρρακώνουν το κύρος του κοινοβουλευτισμού ( οι υπουργοί συνεχώς απόντες από τη Βουλή) και φυσικά είναι ανίκανοι να καταπολεμήσουν και να καταφέρουν αποφασιστικά πλήγματα κατά της διαφθοράς.... Η απόσταση μεταξύ μιας παλλαϊκής εξέγερσης και του καναπέ είναι ελάχιστη....Ωστόσο και ο ίδιος ο ελληνικός λαός που με τις θυσίες του και την καταρράκωση του ηθικού του από την έλλειψη της προοπτικής ανάπτυξης και ευημερίας, οφείλει να απαγκιστρωθεί από πολιτικούς σχηματισμούς που με τις ενέργειές τους και τις παραλείψεις τους οδήγησαν διαχρονικά και ειδικότερα μετά τη μεταπολίτευση, την πατρίδα σε ατραπούς χρεωκοπίας και απαξίωσης.

Ο πρωθυπουργός Σαμαράς επιμένει να λέει ότι στο τέλος του 2013 θα υπάρξει ανάκαμψη!!! Φαίνεται ότι τα Ζάππεια 1,2,3.... του έχουν γίνει το alter ego του... Αν λοιπόν ο Σαμαράς με αυτήν την ύφεση και την ανεργία  δικαιωθεί στην εκτίμησή του, τότε αυτοδίκαια θα του ανήκει το Nobel της οικονομικής επιστήμης.... Αυτές λοιπόν οι αθυρματικές φιγούρες- μην ξεχνάμε τον ΓΑΠ- προσπαθούν καθημερινά να μας πείσουν ότι μας κυβερνούν δημοκρατικά...... αλλά οι πράξεις νομοθετικού περιεχομένου αποτελούν πια την πάγια τακτική της κυβέρνησης.... Το Ελληνικό Σύνταγμα εφαρμόζεται αλλά καρτ...  Αλλά όπως λέει κι ο θυμόσοφος λαός μας: "τέτοιο μαντρί τέτοιο τυρί"..
.Οι διαπρύσιοι υποστηρικτές των μνημονίων  βαρώνοι του πολιτικού κατεστημένου και ιδίως αυτού που είχαν και έχουν την ευθύνη διακυβέρνησης εξακολουθούν να σέρνονται βρισκόμενοι σε κατάσταση πολιτικής και ηθικής σήψης. Ακόμη και τώρα που η χώρα διέρχεται μια πολύ βαθιά και σοβαρή κρίση αγωνίζονται με νύχια και δόντια να περισώσουν την πελατειακή τους ολιγαρχία  τριτοκοσμικού τύπου που έχουν τόσα χρόνια εγκαθιδρύσει με κύρια χαρακτηριστικά την οικογενειοκρατία, την αναξιοκρατία, την ημετεροκρατία, τη συναλλαγή και την ιδιοτέλεια. Έγιναν κατ’ αυτόν τον τρόπο οι ολετήρες του ελληνικού έθνους.  Αποδείχθηκε πλέον περίτρανα αλλά δυστυχώς αργά, ότι όχι μόνον στάθηκαν αδύναμοι να επιλύσουν τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα του ελληνικού λαού, αλλά δεν είναι σε θέση να διεκπεραιώσουν τη στοιχειώδη διαχείριση των κοινών. Αλλά αυτές οι αθυρματικές φιγούρες – οι ολετήρες της πατρίδας που θέλουν να λέγονται πολιτικοί ταγοί προτίμησαν να σέρνονται γιατί ήταν και είναι πιο ασφαλές για αυτούς. Το αίσθημα της επιβίωσης γαρ…Και τώρα τι προσπαθούν  να κάνουν;  Αφού «λεφτά υπήρχαν» και μας έσυραν στο μνημόνιο βάσει προδιαγεγραμμένου σχεδίου- όπως καθημερινά αποδεικνύεται- εκτελώντας εντολές, αφού όπως πάλι αποδεικνύεται δεν ήξεραν τι υπέγραφαν, αφού οδήγησαν στον εξευτελισμό  μια ολόκληρη χώρα, αφού στάθηκαν ανίκανοι  ακόμη και να εφαρμόσουν αυτό το επαίσχυντο μνημόνιο, προσπαθούν να μας πείσουν κάθε βδομάδα που λαμβάνουν όλο και καινούρια  στραγγαλιστικά μέτρα, ότι συμπάσχουν στο δράμα του ελληνικού λαού. !!!!  Οποία υποκρισία… Επιπλέον δε, με ένα ιταμό ύφος προσπαθούν να απαξιώσουν και να φιμώσουν κάθε φωνή και άποψη που επισημαίνει τα τραγικά λάθη τους. Η εθνικά επικίνδυνη οσφυοκαμψία τους  στους λογιστές της τρόικα επιβεβαιώνει καθημερινά ότι σέρνονται.  Η ανικανότητα των κυβερνώντων είναι πλέον παροιμιώδης. Το σύρσιμο αυτών μπροστά στους απόγονους των Ούνων, στους απόγονους των κατασκευαστών των κρεματορίων του ‘Αουσβιτς, στους σφαγείς των Καλαβρύτων και του Διστόμου  καλά κρατεί….  Και ούτε κουβέντα για το ζήτημα των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα. Αυτός ο πολιτικός δωσιλογισμός δεν έχει πια όρια. Αρέσκονται συνεχώς να εφαρμόζουν το δόγμα του σοκ  στην ελληνική κοινωνία με σκοπό να διαλύσουν κάθε ιστό της. Παράδειγμα τα τελευταία μέτρα σοκ που ανακοινώθηκαν και έπληξαν σαν τσουνάμι τους έλληνες, διαλύοντας κάθε έννοια κοινωνικής συνοχής και προόδου.

            Αλλά τι κάνουμε τώρα… Ο έλληνας πρέπει να μάθει πάλι να «τρέχει», να προσπεράσει το απαξιωμένο πολιτικό σύστημα που σέρνεται που εξακολουθεί να επιβιώνει μόνον λόγω της δύναμης της αδρανείας. Αποτελεί ηθική υποχρέωση όλων των ελλήνων η απομάκρυνση αυτής της κυβέρνησης. Είναι σημαντικό να μην τρομοκρατηθεί ο έλληνας, να αντισταθεί εναντίον αυτής της ιδιότυπης  οικονομικής χούντας και του Δ’ Ράϊχ.

            Ο έλληνας πρέπει να μάθει πάλι να «τρέχει», αναζητώντας και κατακτώντας τη δυναμική του στη μελέτη της αρχαίας ελληνικής γραμματείας, στην επιστροφή στην ελληνική γη, στην αξιοποίηση του μυαλού του και στην υλοποίηση ιδεών και ανάληψη πρωτοβουλιών. Ακόμη ο έλληνας κάθε ηλικίας και κάθε κοινωνικής τάξης πρέπει να αποβάλλει πια τη νοοτροπία της κακώς εννοούμενης καλοζωίας που οδηγεί σε μια πλήρως ευθύγραμμη κατάρρευση της οξυδέρκειας και του προβληματισμού. Η χώρα χρειάζεται ένα νέο όραμα και συνειδητούς πολίτες αρωγούς σε αυτή την δύσκολη προσπάθεια, ώστε οι θυσίες που θα έχουν δρομολογηθεί, να έχουν τουλάχιστον αντίκρισμα για τις επόμενες γενεές.. Και πάνω απ’ ‘όλα μέσα από νόμιμες διαδικασίες να εκδιώξει τους εντολοδόχους του Δ’ Ράιχ που «κυβερνούν» τη χώρα. Η Ελλάδα έχει συγκριτικά πλεονεκτήματα τα οποία δεν έχουν αξιολογηθεί. Μοναδική πολιτιστική κληρονομιά, ναυτιλία, ορυκτό πλούτο, πετρέλαιο στο Αιγαίο, τουριστικές υποδομές, ενώ ταυτόχρονα η στρατηγική της θέση της, θα μπορούσε να την καταστήσει ως την κύρια πύλη της Ευρώπης για τα Ασιατικά προϊόντα.

            Εν κατακλείδι  παρατίθενται αποσπάσματα από τον Επιτάφιο του Περικλή, που αποδεικνύουν πως η ιστορική συνέχεια δεν αφορά απλά μία συνέχεια στον χρόνο, αλλά μία κατάκτηση που πραγματώνεται στο παρόν κάθε στιγμή:

«Γιατί δεν υπήρξαν ούτε μια στιγμή, κατά την οποία να έπαυσαν να κατοικούν την χώρα αυτή, και χάρις στην ανδρεία τους διαφύλατταν την ελευθερία της από γενεά σε γενεά μέχρι των ημερών μας και μας την παράδωσαν ελεύθερη. Και εκείνοι λοιπόν είναι άξιοι επαίνου αλλά ακόμη περισσότερο οι πατέρες μας. Γιατί επί πλέον εκείνων, τα οποία κληρονόμησαν, απέκτησαν με πολλούς κόπους και κληροδότησαν σε μας τους σημερινούς όλη αυτή την επικράτεια που κατέχουμε σήμερα. Το δε έργο της περαιτέρω βελτίωσης, το επιτελέσαμε εμείς οι ίδιοι που είμαστε συγκεντρωμένοι εδώ, οι οποίοι βρισκόμαστε ακόμη σε αυτήν ακριβώς την ηλικία μας, και εμείς εφοδιάσαμε την πόλη μας με όλα τα πράγματα, ώστε να είναι αυταρκέστατη και για πόλεμο και για ειρήνη..

..(..) ....Και ονομάζεται μεν δημοκρατία, γιατί η διοίκηση είναι στα χέρια των πολλών και όχι των ολίγων, έναντι δε των νόμων είναι όλοι ίσοι στις ιδιωτικές τους διαφορές, ενώ ως προς την θέση τους στον δημόσιο βίο κάθε ένας προτιμάται για ένα από τα δημόσια αξιώματα ανάλογα με την επίδοση την οποία σημειώνει σε αυτά, δηλαδή η δημόσιά του σταδιοδρομία εξαρτάται μάλλον από την ατομική του αξία και όχι από την κοινωνική τάξη, από την οποία προέρχεται, ούτε πάλι ένας, ο οποίος είναι μεν φτωχός έχει όμως την ικανότητα να παράσχει κάποια υπηρεσία στην πατρίδα του, εμποδίζεται σε αυτό από το γεγονός ότι είναι άγνωστος. ..

.(..) ....Ενώ δε στην ιδιωτική μας ζωή συναναστρεφόμαστε μεταξύ μας χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον, στην δημόσιά μας ζωή, σαν πολίτες, από σεβασμό προ πάντων δεν παραβαίνουμε τους νόμους, υπακούμε δε στους εκάστοτε κατέχοντες τα δημόσια αξιώματα και στους νόμους, προ περισσότερο σε εκείνους από τους νόμους, που έχουν θεσπιστεί για υποστήριξη των αδικούμενων, και σε άλλους, οι οποίοι αν και άγραφοι, η παράβασή τους φέρνει πανθομολογούμενη ντροπή στους παραβάτες.

Γιατί είμαστε λάτρες του ωραίου, όμως χωρίς σπατάλη χρήματος, και καλλιεργούμε το πνεύμα χωρίς να χάνουμε την ανδρεία μας. Και μεταχειριζόμαστε τον πλούτο περισσότερο σαν μια ευκαιρία δράσης παρά σαν αφορμή κομπορρημοσύνης, το να ομολογεί δε κανείς την φτώχεια του δεν είναι ντροπή, είναι όμως αισχρότερο το να μην προσπαθεί να την αποφύγει με την εργασία. Επί πλέον, οι ίδιοι εμείς όλοι είμαστε σε θέση να φροντίζουμε ταυτόχρονα για τις ιδιωτικές μας υποθέσεις και για τις υποθέσεις της πόλης μας, και όσοι από εμάς είναι απασχολημένοι με ιδιωτικές επιχειρήσεις και αυτοί ακόμα κατέχουν τα πολιτικά ζητήματα στην εντέλεια. Γιατί είμαστε ο μόνος λαός που τον μη αναμειγνυόμενο καθόλου στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο αλλά άχρηστο, και οι μόνοι που όποτε δεν τα επινοούμε και δεν τα προτείνουμε οι ίδιοι πάντως έχουμε τη δύναμη να κρίνουμε σωστά τα λαμβανόμενα μέτρα, τους δε λόγους δεν τους θεωρούμε καθόλου εμπόδιο των έργων, αλλά μάλλον θεωρούμε σαν εμπόδιο το να μην έχουμε κατατοπισθεί προφορικά σε όσα έχουμε να κάνουμε, πριν καταπιαστούμε με αυτά. Γιατί υπερέχουμε από τους άλλους και ως προς αυτό ακόμη, ότι δηλαδή εμείς οι ίδιοι αποφασίζουμε για όσα πρόκειται να επιχειρήσουμε και εμείς οι ίδιοι τα επιχειρούμε. Ενώ ως προς αυτό οι άλλοι... σε αυτούς η μεν αμάθεια τους κάνει να αποφασίζουν η δε σκέψη τους κάνει να διστάζουν...!!!

 ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΕΙΤΕ  ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΟΥ ΜΕΝΕΤΟΙ…..